Mmmm. Een uitlaatklep? Laten zien of ik het snap? Laten lezen aan anderen dat ik net als hen me dingen afvraag? Geïnspireerd door boeken van Emily Smith en Svend Brinkmann (O, het is een modeverschijnsel; een maatschappelijke trend?) en me al langer verbazend over het onderwerp en de vraag van het ‘waarom doe ik dit?’, wil ik er toch eens even naar kijken…
Ik ben me bewust dat ik me al jaren verdiep in onderwerpen waar niet zomaar iedereen zich in verdiept. Ja, ik houd ook wel van voetbal en kan wat makkelijker met mensen in discussie over een wedstrijd en of die Gele, dan wel Rode kaart terecht was of niet, maar met ze discussiëren over de energieverschijnselen die achter een Bazi zitten (de Chinese Astrologie van de Vier Pilaren) wordt wat lastiger.
De hits van Frans Bauer of Wolter Kroes meelallen is op een avondje wel leuk, maar stiekem een goed gesprek over de waarde van de Yijing in iemands leven (het Chinese ‘Boek der Veranderingen’) bespreken geeft mij persoonlijk een gevoel van ‘high’ zijn zonder ook maar een druppel alcohol gedronken te hebben; menig poedersuikertje door mijn neusgaten te hebben gesnoven of pilletje te hebben geslikt om energie op te wekken die er voor zorgt dat ik maar doorga…
Wat is de zin van gesnuif? Wat is de zin van (te veel nuttigen van) alcohol? Wat is het nut van een goed gesprek? Ervaart u het verschil?
Volgens onderzoekster Emily Smith gaat het de mensen vandaag de dag niet meer om ‘gelukkig’ te worden (al zijn er nog veel mensen die denken dat nog te kunnen bereiken door meer geld te verdienen, nog een derde auto op de oprit te kunnen zetten, drie keer per jaar naar Frankrijk te boemelen of een winter lang te overleven naast Frietje bij Pietje in Benidorm (al lezende zal u vast wel ontdekt hebben dat ik niet tot die groep mensen behoor…)).
Neen, volgens Emily Smith gaat het de mensen de laatste tijd veel meer om zingeving en hoe dat te bereiken. Ze ontdekte dat de zingeving in iemands leven afhangt van vier pijlers:
- 1. Het hebben van een doel (hobby, ergens naar toe leven, etc.)
- 2. Ergens bij horen (Frans Bauer fans, gebruikers van de Yijing, etc.)
- 3. Verhalen te vertellen hebben (zaken delen)
- 4. Een ‘Transcendente ervaring’ ondergaan, waardoor je het idee bewezen ziet onderdeel uit te maken van een groter geheel en een gezamenlijke verbondenheid met het ‘hogere’. (op die manier wordt ‘God’ vervangen en pijler 2 voor een deel ingevuld)…
Ik geloof dat ik al aardig op weg ben als ik u vertel dat ik ze alle 4 wel eens ervaren heb. Toch vraag ik me af, en wellicht zal die vraag beantwoord worden als ik bepaalde boeken daarover nog verder doorlees, want ik heb ze nog niet uit (Smith en Brinkmann), of er niet een 5e pijler bij mag:
- 5. Feedback, zodat je ervaart dat je inderdaad een onderdeel van het ‘geheel’ bent, en nuttig bezig bent…
Toch maakt vooral Brinkmann zich in zijn boek warm voor de mogelijkheid of alles wel ‘nut’ zou moeten hebben. Volgens hem is iets ‘nutteloos’ zijn wellicht beter, aangezien er dan gewoon iets gedaan wordt zonder dat het persé een doel of nut zou moeten hebben. Die stelling bewijst dat ik dus onderdeel van een deel van de maatschappij ben die vind dat alles ‘nut’ moet hebben.
Nou die feedback nog…