We zijn een beetje dolgedraaid. De mens is tot op zekere hoogte een flexibel zoogdier en weet er telkens nog een extra draai uit te persen, vooral de mensen die maar vol willen blijven houden wat zijn langste tijd, in de huidige vorm, al lang gehad heeft, maar ergens moet er een omdraai zitten.
Kijk naar het zogenaamde 'verenigd Europa'. Hoezo verenigd? We zijn nog nooit zo verdeeld geweest! Een deel is bang voor zijn veredeld baantje in een miljoenen kostende verhuizing tussen Brussel en Straatsburg. Elke half jaar weer… Een ander vind die bemoeienissen van die veredelde baantjes te ver doorgeschoten. Wat heeft een politicus uit Slovenië ook in godsnaam met het pensioen van iemand uit België te maken? Iemand die veertig jaar hard heeft gewerkt in een ambacht als meubelmaker (waar vind je die nog?) en nu zijn zuur verdiende centen als sneeuw voor de zon in de bodemloze belastingput ziet verdwijnen om er nog meer bonussen mee uit te kunnen delen nu er nog meer veredelde baantjes vanuit Londen naar Amsterdam moeten worden gelokt na de Brexit…
Die Brexit… Tjonge jonge, wat een gedoe! De mannen in pak schreeuwen moord en brand (hun veredeld baantje, hun aandelen en andere belangen staan immers op het spel), en diegene die al 25 jaar hier mee bezig zijn (Nigel Farange) om de Britten uit Europa te krijgen, een samenwerkingsverband die ze in 1951 zelf mede hebben helpen oprichten… 'willen hun leven terug'… Als ik 25 jaar moet knokken voor een ideaal, en na al die tijd haal ik dat, dan wil ik daar toch van profiteren? Dan wil ik toch (eindelijk, yes, jippie, yabadabadoe) op die troon gaan zitten? Maar nee, vrienden knallen je van de troon (in geval van mijnheer Boris) en mijnheer Nigel wil zijn leven terug? Zeg kerel, JIJ hebt je leven zo gemaakt zodat je dat nu terug wil! Niet wij… JIJ zelf!
Zelfs in het klein (in familie-, kennissen-, vrienden-, collega- en andere kringen) lopen ze rond. De klagers, de harde roepers, die de dommen mee weten te krijgen met hun onderbuik-gezever. Hard roepen en klagen, maar de verantwoording nemen en er iets aan DOEN, nee, dat komt niet bij ze op! Geen lobby is zo zwak of je krijgt wel een barst in iemands geweten. Daar zijn wij mensen voor. Er is gelukkig ook nog een menselijke maat. Houd daar eens meer rekening mee dan met je ego!
En waar staan wij? Waar sta jij?
Ik zelf ben zoekende… Ik weet ook niet meer zo goed wat nu ‘het beste’ is. Ik weet echter wel dat ik meer om inhoud geef dan verpakkingen…Of ben jij er ook zo eentje die de verpakking van een cadeau als behang tegen de muur plakt en het cadeau zelf in de prullenmand gooit? Juist…
De inhoud is dus belangrijker dan de verpakking… Wordt het dan niet eens tijd dat die harde roepers zich eens meer met de inhoud bezig gaan houden? Of zich gewaar worden van het feit dat wat je denkt te kunnen doen ook consequenties heeft? En dat niet alleen voor de onderbuik…
Of ligt het fileprobleem soms ook al aan die kutmarokkanen?
Kijk naar het zogenaamde 'verenigd Europa'. Hoezo verenigd? We zijn nog nooit zo verdeeld geweest! Een deel is bang voor zijn veredeld baantje in een miljoenen kostende verhuizing tussen Brussel en Straatsburg. Elke half jaar weer… Een ander vind die bemoeienissen van die veredelde baantjes te ver doorgeschoten. Wat heeft een politicus uit Slovenië ook in godsnaam met het pensioen van iemand uit België te maken? Iemand die veertig jaar hard heeft gewerkt in een ambacht als meubelmaker (waar vind je die nog?) en nu zijn zuur verdiende centen als sneeuw voor de zon in de bodemloze belastingput ziet verdwijnen om er nog meer bonussen mee uit te kunnen delen nu er nog meer veredelde baantjes vanuit Londen naar Amsterdam moeten worden gelokt na de Brexit…
Die Brexit… Tjonge jonge, wat een gedoe! De mannen in pak schreeuwen moord en brand (hun veredeld baantje, hun aandelen en andere belangen staan immers op het spel), en diegene die al 25 jaar hier mee bezig zijn (Nigel Farange) om de Britten uit Europa te krijgen, een samenwerkingsverband die ze in 1951 zelf mede hebben helpen oprichten… 'willen hun leven terug'… Als ik 25 jaar moet knokken voor een ideaal, en na al die tijd haal ik dat, dan wil ik daar toch van profiteren? Dan wil ik toch (eindelijk, yes, jippie, yabadabadoe) op die troon gaan zitten? Maar nee, vrienden knallen je van de troon (in geval van mijnheer Boris) en mijnheer Nigel wil zijn leven terug? Zeg kerel, JIJ hebt je leven zo gemaakt zodat je dat nu terug wil! Niet wij… JIJ zelf!
Zelfs in het klein (in familie-, kennissen-, vrienden-, collega- en andere kringen) lopen ze rond. De klagers, de harde roepers, die de dommen mee weten te krijgen met hun onderbuik-gezever. Hard roepen en klagen, maar de verantwoording nemen en er iets aan DOEN, nee, dat komt niet bij ze op! Geen lobby is zo zwak of je krijgt wel een barst in iemands geweten. Daar zijn wij mensen voor. Er is gelukkig ook nog een menselijke maat. Houd daar eens meer rekening mee dan met je ego!
En waar staan wij? Waar sta jij?
Ik zelf ben zoekende… Ik weet ook niet meer zo goed wat nu ‘het beste’ is. Ik weet echter wel dat ik meer om inhoud geef dan verpakkingen…Of ben jij er ook zo eentje die de verpakking van een cadeau als behang tegen de muur plakt en het cadeau zelf in de prullenmand gooit? Juist…
De inhoud is dus belangrijker dan de verpakking… Wordt het dan niet eens tijd dat die harde roepers zich eens meer met de inhoud bezig gaan houden? Of zich gewaar worden van het feit dat wat je denkt te kunnen doen ook consequenties heeft? En dat niet alleen voor de onderbuik…
Of ligt het fileprobleem soms ook al aan die kutmarokkanen?