Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer sta ik wel eens stil bij wat de dag zal brengen...
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik wel eens aan het ontbijtjournaal en de angst om die op te zetten, want ik wil met een goed gevoel naar mijn werk…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer moet ik wel eens denken aan al die mensen die net als ik hun boterhammen smeren, de metro instappen en er nooit meer uitkomen (Brussel)
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan Kees die op De Markt in Eindhoven en de straten daar om heen loopt te verkondigen dat Jezus ons wel zal redden. Bijna zou ik hem graag geloven, want er is geen politicus die na zijn uitgesproken gebakken lucht waarmaakt hetzelfde te doen.
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik wel eens aan mijn neefjes van 8 en 10 en wat voor gedoe zij nog tegen gaan komen in een wereld die geregeerd wordt door angst. Zo lang men denkt dat in stand te willen houden voor de heilige oorlogseconomie, en niet vanuit een gevoel van liefde voor de medemens die honger leid en slechts 1 % van dat budget nodig heeft om nooit meer honger te hebben, is het militaire industriële complex geen haar beter dan een seriemoordenaar…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer zou ik ze bijna geloven, die zogenaamde doemdenkers, die vinden dat de wereld vergaat in 2012 of al het vergaan is. Ik zou ze bijna gelijk geven…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan de gelovige priesters die uit liefde voor de heer hun snikkel niet binnen kunnen houden en zich liever vergrijpen aan fictieve figuren, aanslagen om dat te onderbouwen en verkrachtingen om zijn frustraties te kunnen botvieren. Dat kan dat fictieve figuur nooit bedoelt hebben toen hij schreef dat men alleen hem mag aanbidden…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan al die mensen die aan kanker sterven omdat ze een te duur medicijn niet kunnen betalen en de heren (en dames) bij de farmaceutische industrie zo geniepiger aanslagen op de medemens plegen dan menige bomgordel…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer maak ik me druk om een verkeerd gescand dossiertje, en denk ik niet aan die vrouw die voor dag en dauw opstaat om 5 uur later bij de enige waterpomp in de directe omgeving water te halen voor haar kinderen…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan die gekte die bij een massa gefrustreerde mensen los komt, meestal mannen, als er een medemens met een kleurtje het voetbalveld op komt, om maar te zwijgen wat ze met je willen doen als je per ongeluk als Ajax supporter in het vak van Feijenoord aanhangers gaat zitten…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer wil ik wel eens terug in bed kruipen; onder de wol, in een kleine droomwereld. Waar ik mijn moeder weer zie. Die dan over mijn bol aait en zegt dat alles goed komt. En dat er genoeg andere vissen in het water zwemmen, maar dan moet je er zelf ook in willen springen…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan al die blauwtjes die ik gelopen heb. Omdat ik er net even anders uitzie of anders reageer dan in hun ideaal bolwerk.. Om dan een tijdje later er achter te komen dat ze gescheiden zijn, want die ze wel hadden gestrikt is niet meer diegene waarop ze verliefd waren geworden. Wanneer leren ze nou eens dat die ander alles doet, zelfs zo veranderen dat ze wel in het straatje van die ander passen… en dan te horen krijgen dat ze kunnen gaan, of de boel laten verwateren, omdat zij, jij, de situatie niet meer diezelfde zijn… Jij wilde die verandering toch???
Er komt een dag dat iedereen waarschijnlijk gaat verhuizen naar een hangmat op het strand van Tahiti. Weg van al die aanslagen, politici, beloften, verlangens, verwachtingen en een heilige economie. Ergens moet er een plekje zijn waarop ik gewoon wat op mijn brood kan doen zonder al die boter… Dat ze die maar op hun hoofden smeren….
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik wel eens aan het ontbijtjournaal en de angst om die op te zetten, want ik wil met een goed gevoel naar mijn werk…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer moet ik wel eens denken aan al die mensen die net als ik hun boterhammen smeren, de metro instappen en er nooit meer uitkomen (Brussel)
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan Kees die op De Markt in Eindhoven en de straten daar om heen loopt te verkondigen dat Jezus ons wel zal redden. Bijna zou ik hem graag geloven, want er is geen politicus die na zijn uitgesproken gebakken lucht waarmaakt hetzelfde te doen.
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik wel eens aan mijn neefjes van 8 en 10 en wat voor gedoe zij nog tegen gaan komen in een wereld die geregeerd wordt door angst. Zo lang men denkt dat in stand te willen houden voor de heilige oorlogseconomie, en niet vanuit een gevoel van liefde voor de medemens die honger leid en slechts 1 % van dat budget nodig heeft om nooit meer honger te hebben, is het militaire industriële complex geen haar beter dan een seriemoordenaar…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer zou ik ze bijna geloven, die zogenaamde doemdenkers, die vinden dat de wereld vergaat in 2012 of al het vergaan is. Ik zou ze bijna gelijk geven…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan de gelovige priesters die uit liefde voor de heer hun snikkel niet binnen kunnen houden en zich liever vergrijpen aan fictieve figuren, aanslagen om dat te onderbouwen en verkrachtingen om zijn frustraties te kunnen botvieren. Dat kan dat fictieve figuur nooit bedoelt hebben toen hij schreef dat men alleen hem mag aanbidden…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan al die mensen die aan kanker sterven omdat ze een te duur medicijn niet kunnen betalen en de heren (en dames) bij de farmaceutische industrie zo geniepiger aanslagen op de medemens plegen dan menige bomgordel…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer maak ik me druk om een verkeerd gescand dossiertje, en denk ik niet aan die vrouw die voor dag en dauw opstaat om 5 uur later bij de enige waterpomp in de directe omgeving water te halen voor haar kinderen…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan die gekte die bij een massa gefrustreerde mensen los komt, meestal mannen, als er een medemens met een kleurtje het voetbalveld op komt, om maar te zwijgen wat ze met je willen doen als je per ongeluk als Ajax supporter in het vak van Feijenoord aanhangers gaat zitten…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer wil ik wel eens terug in bed kruipen; onder de wol, in een kleine droomwereld. Waar ik mijn moeder weer zie. Die dan over mijn bol aait en zegt dat alles goed komt. En dat er genoeg andere vissen in het water zwemmen, maar dan moet je er zelf ook in willen springen…
Als ik ’s morgens mijn boterhammen smeer denk ik aan al die blauwtjes die ik gelopen heb. Omdat ik er net even anders uitzie of anders reageer dan in hun ideaal bolwerk.. Om dan een tijdje later er achter te komen dat ze gescheiden zijn, want die ze wel hadden gestrikt is niet meer diegene waarop ze verliefd waren geworden. Wanneer leren ze nou eens dat die ander alles doet, zelfs zo veranderen dat ze wel in het straatje van die ander passen… en dan te horen krijgen dat ze kunnen gaan, of de boel laten verwateren, omdat zij, jij, de situatie niet meer diezelfde zijn… Jij wilde die verandering toch???
Er komt een dag dat iedereen waarschijnlijk gaat verhuizen naar een hangmat op het strand van Tahiti. Weg van al die aanslagen, politici, beloften, verlangens, verwachtingen en een heilige economie. Ergens moet er een plekje zijn waarop ik gewoon wat op mijn brood kan doen zonder al die boter… Dat ze die maar op hun hoofden smeren….