De afgelopen dagen waren de dagen zonder 'elektronische apparaten'. Dat wil zeggen: ik zat zonder mobiel (sim er te klein en verkeerd ingestopt. mag ik nog achteraan...), zonder laptop (vochtschade), en zonder oude computer (accu hield er 'toevallig' ineens mee op). Ik voelde me de afgelopen week dan ook helemaal uit mijn ritme en uit mijn humeur. Alsof ik alleen leef op het ritme van het tikken van mijn vingers op de toetsen van deze apparatuur. Hoe heb ik dat toch tot enkele jaren geleden vol weten te houden? Alsof ik niet meer zonder kan. De afgelopen dagen dan ook veel gelezen en gemerkt dat ik best zonder kan. Maar het gemis van het geluid van mijn vingers op een toetsenbord werd duidelijk toen ik 's maandags weer op mijn werk aan de slag ging. Die computers doen het natuurlijk allemaal nog… Het feit dat ik niet vooruit kon, al was het maar Patience spelen of een video kijken via Youtube, los van het schrijven van mijn 1e fictieboek, deed me toch wel wat. Ik ben er niet verslaafd aan, zeg ik dan maar, maar wie weet, al voel ik me meer op mijn gemak als ik wel achter de toetsen zitten kan (en dat die dan ook doen wat ze behoren te doen, en dat alles gewoon 'zijn gang' gaat).
Dat gaf een kleine brainwave… Stel je nu eens voor dat ik als 'schrijver' niet zonder dat getik kan. Dat ik niet kan zonder het in de lucht laten zweven van woorden die al dan niet door anderen gelezen en eventueel begrepen worden. Dat ik letterlijk het nodig heb, als persoon, om woorden uit mijn lichaam, en dan vooral mijn hoofd, naar buiten te laten stromen, omdat ze nog binnen gezeten omslaan in energie die blijft hangen, terwijl energie nou eenmaal moet 'stromen'. Zouden daar andere schrijvers ook last van hebben? Hebben die het ook nodig om zich op die manier van overtollige energie te ontdoen? De een doet dat in de sportschool, een ander achter zijn typmachine? Willen mijn lotgenoten, deze schrijvers, ook op die manier 'gehoord' worden? Zelfs eeuwen later nog zweven de woorden van Vergilius of Shakespeare door de Akasha kronieken. Maken ze zich zo onsterfelijk? Ik heb geen kinderen, en dus weinig om 'door te geven'. Mijn woorden worden op deze manier dat alsnog gedaan: doorgegeven. Het is wellicht ook een manier om eenzame momenten te bestrijden: typen van letters zodat ze in de lucht (en op papier, of in 'the cloud') blijven hangen voor diegene die horen wil (en wellicht datgene wat gehoord is ook weer door te geven?).
In de leer van de Psychomatiek gaat men er vanuit dat ziekten psychische oorzaken hebben. Ik geloof daar niet heilig in, daar het krijgen van kanker dan een 'gemis aan (eigen-)liefde' zou zijn, en dat vind ik toch wel ver gaan… Maar 'irritatie aan de luchtwegen' zou dan een uiting zijn van irritaties over zaken die in je bovenkamer spelen en die je bezighouden… Sinds vanmorgen ben ik weer flink aan het hoesten en niesen…
Dat gaf een kleine brainwave… Stel je nu eens voor dat ik als 'schrijver' niet zonder dat getik kan. Dat ik niet kan zonder het in de lucht laten zweven van woorden die al dan niet door anderen gelezen en eventueel begrepen worden. Dat ik letterlijk het nodig heb, als persoon, om woorden uit mijn lichaam, en dan vooral mijn hoofd, naar buiten te laten stromen, omdat ze nog binnen gezeten omslaan in energie die blijft hangen, terwijl energie nou eenmaal moet 'stromen'. Zouden daar andere schrijvers ook last van hebben? Hebben die het ook nodig om zich op die manier van overtollige energie te ontdoen? De een doet dat in de sportschool, een ander achter zijn typmachine? Willen mijn lotgenoten, deze schrijvers, ook op die manier 'gehoord' worden? Zelfs eeuwen later nog zweven de woorden van Vergilius of Shakespeare door de Akasha kronieken. Maken ze zich zo onsterfelijk? Ik heb geen kinderen, en dus weinig om 'door te geven'. Mijn woorden worden op deze manier dat alsnog gedaan: doorgegeven. Het is wellicht ook een manier om eenzame momenten te bestrijden: typen van letters zodat ze in de lucht (en op papier, of in 'the cloud') blijven hangen voor diegene die horen wil (en wellicht datgene wat gehoord is ook weer door te geven?).
In de leer van de Psychomatiek gaat men er vanuit dat ziekten psychische oorzaken hebben. Ik geloof daar niet heilig in, daar het krijgen van kanker dan een 'gemis aan (eigen-)liefde' zou zijn, en dat vind ik toch wel ver gaan… Maar 'irritatie aan de luchtwegen' zou dan een uiting zijn van irritaties over zaken die in je bovenkamer spelen en die je bezighouden… Sinds vanmorgen ben ik weer flink aan het hoesten en niesen…