Deze brief is voor mijn liefste. Ja, voor jou dus! Natuurlijk praten wij al goed samen, en vertellen we elkaar alles. Toch heb ik zelf het idee dat ik in de schriftelijke taal nog net even verder de diepte van mijn emoties in kan gaan. Om te vertellen hoeveel ik van je hou! Want dat doe ik. Ik houd van je liefde voor mij, en vooral je geduld. Je bent zo geduldig! Je weet elke keer weer energie ergens vandaan te halen om naar mijn geratel te luisteren. Of mijn waanbeelden aan te horen. Tja. Je hebt mannen die weg zijn van auto’s of van voetballen. Dat heb ik minder. Ik ben wel iemand die graag over zaken mijmert en nadenkt. En dat met je wil delen. Zoals ik het ook fijn vind zoals je jou dingen met mij deelt. Ik vind het zo knap van je dat je elke keer weer het optimisme weet op te brengen, terwijl je eigen dingen lang niet altijd van een leien dakje gaan. Weet dan dat ik er voor je ben. Zoals jij er ook voor mij bent op momenten dat ik ze op mijn werk wel kan schieten. Of als ik weer eens twijfel aan dingen die ik schrijf, geschreven heb, of nog ga schrijven (zoals dit). Maar ik hoop dat je weet dat het recht uit mijn hart komt. En dat levert altijd de mooiste woorden op.
Ik kan me nog die eerste keer helder voor me halen. We hadden een afspraakje en gingen uit eten. Ik heb, volgens mij niet veel op, en gedronken heb ik ook niet want, al zal dat weer als een oud cliché klinken, ik verdronk al in die ogen van je. Wat heb jij mooie ogen! En de seks die avond was geweldig. Wat voelt dat goed als je in de armen ligt van iemand die echt om je geeft. Ik kan me dat na zoveel jaar nog altijd niet goed voorstellen, maar je geeft echt om mij. Wauw.
En zenuwachtig dat ik was. Die eerste afspraak. Ik ben toch al niet iemand van de koetjes en de kalfjes. Ik zal eerder beginnen over waarom een koe vier magen heeft, en hoe een kalf geboren wordt (als ik dat ergens gelezen mocht hebben). Maar alles ging die avond zo geleidelijk, en is daarna nooit meer opgehouden geleidelijk te blijven gaan. Waanzinnig. Ik denk soms nog dat de droom ophoud zodra ik in mijn arm knijp. Ik die altijd veel te gehaast bezig was met iemand had me voorgenomen, voor mijn gevoel, h-e-l-e-m-a-a-l niks te sturen, te zeggen wat gehaast over zou kunnen komen en meteen te vertellen dat ik zenuwachtig was. Zeg het maar gewoon, dacht ik dan… En waarachtig, die openingszin bleek bij jou te werken (Ben jij ook zo zenuwachtig?)!
En al hadden we graag kinderen gehad, het is goed zo. We hebben elkaar, en dat is heel fijn. Ik ben blij dat ik jou heb kunnen leren dat er meer is dan je werk, en dat jij me bij hebt gebracht wat werken met energie echt inhoud. Ik kan er dan wel een paar boeken over hebben geschreven, het echt ervaren en er iets mee doen is toch weer een ander ding. Wat voelt het goed dat we allebei er voor gekozen hebben parttime te werken, en veel tijd aan onze hobbies kunnen besteden. Natuurlijk is het prachtig als je je schilderijen mag laten zien in een plaatselijk museum, en ik kick er elke keer weer van als ik een lezing heb gegeven. Dat geeft ons de energie van het vertrouwen. Het vertrouwen dat we op de goede weg zitten. En als we dat niet doen, dat we dan lekker samen verder zoeken.
Ik was bang dat ik te klef zou worden, en dat ik je veel te veel aandacht zou geven. Maar dat is helemaal goed gekomen. Dank je wel dat je me geleerd hebt beter met timing daarin om te gaan. En wat kan het ons schelen als de wereld vind dat we klef zijn, of zelfs als ik maar twijfel of het niet tè wordt. Ik vind het echt heerlijk zondagochtend, nog zo’n cliché, naast je wakker te worden op een zomerse dag, terwijl de gordijnen al open zijn en langzaam heen en weer bewegen op de koele wind die langzaam onze slaapkamer binnen komt waaien. Net als elke dag waarop ik naast je wakker wordt.
Als je dadelijk gaat slapen, hoop ik dat je een fijne droom hebt. Een droom waarin je als een vlinder zo vrij tussen de wolken kan dansen. Of als een paard over de weilanden kan rennen. En misschien durf je die baas van je wel een lel te verkopen? Of kom je je gids tegen? Dat zou mooi zijn. Ik ben dan heel benieuwd naar je verhaal morgenvroeg.
Welterusten schat, ik hou van je!
Ik kan me nog die eerste keer helder voor me halen. We hadden een afspraakje en gingen uit eten. Ik heb, volgens mij niet veel op, en gedronken heb ik ook niet want, al zal dat weer als een oud cliché klinken, ik verdronk al in die ogen van je. Wat heb jij mooie ogen! En de seks die avond was geweldig. Wat voelt dat goed als je in de armen ligt van iemand die echt om je geeft. Ik kan me dat na zoveel jaar nog altijd niet goed voorstellen, maar je geeft echt om mij. Wauw.
En zenuwachtig dat ik was. Die eerste afspraak. Ik ben toch al niet iemand van de koetjes en de kalfjes. Ik zal eerder beginnen over waarom een koe vier magen heeft, en hoe een kalf geboren wordt (als ik dat ergens gelezen mocht hebben). Maar alles ging die avond zo geleidelijk, en is daarna nooit meer opgehouden geleidelijk te blijven gaan. Waanzinnig. Ik denk soms nog dat de droom ophoud zodra ik in mijn arm knijp. Ik die altijd veel te gehaast bezig was met iemand had me voorgenomen, voor mijn gevoel, h-e-l-e-m-a-a-l niks te sturen, te zeggen wat gehaast over zou kunnen komen en meteen te vertellen dat ik zenuwachtig was. Zeg het maar gewoon, dacht ik dan… En waarachtig, die openingszin bleek bij jou te werken (Ben jij ook zo zenuwachtig?)!
En al hadden we graag kinderen gehad, het is goed zo. We hebben elkaar, en dat is heel fijn. Ik ben blij dat ik jou heb kunnen leren dat er meer is dan je werk, en dat jij me bij hebt gebracht wat werken met energie echt inhoud. Ik kan er dan wel een paar boeken over hebben geschreven, het echt ervaren en er iets mee doen is toch weer een ander ding. Wat voelt het goed dat we allebei er voor gekozen hebben parttime te werken, en veel tijd aan onze hobbies kunnen besteden. Natuurlijk is het prachtig als je je schilderijen mag laten zien in een plaatselijk museum, en ik kick er elke keer weer van als ik een lezing heb gegeven. Dat geeft ons de energie van het vertrouwen. Het vertrouwen dat we op de goede weg zitten. En als we dat niet doen, dat we dan lekker samen verder zoeken.
Ik was bang dat ik te klef zou worden, en dat ik je veel te veel aandacht zou geven. Maar dat is helemaal goed gekomen. Dank je wel dat je me geleerd hebt beter met timing daarin om te gaan. En wat kan het ons schelen als de wereld vind dat we klef zijn, of zelfs als ik maar twijfel of het niet tè wordt. Ik vind het echt heerlijk zondagochtend, nog zo’n cliché, naast je wakker te worden op een zomerse dag, terwijl de gordijnen al open zijn en langzaam heen en weer bewegen op de koele wind die langzaam onze slaapkamer binnen komt waaien. Net als elke dag waarop ik naast je wakker wordt.
Als je dadelijk gaat slapen, hoop ik dat je een fijne droom hebt. Een droom waarin je als een vlinder zo vrij tussen de wolken kan dansen. Of als een paard over de weilanden kan rennen. En misschien durf je die baas van je wel een lel te verkopen? Of kom je je gids tegen? Dat zou mooi zijn. Ik ben dan heel benieuwd naar je verhaal morgenvroeg.
Welterusten schat, ik hou van je!